Ik weet niet hoe het met jullie werkomgeving gesteld is, maar ik prijs me gelukkig dat ik werk vanaf een eiland. Want ik weet ondertussen dat kantoren verschrikkelijk zijn. Een kleine greep: bij de Erasmus Universiteit had ik een eigen kamertje. Een bezemkast dat ik helemaal blauw rookte. Bij de NPR zaten we met veel te veel mensen in een grote ruimte de hele dag te bellen. Bij RTV Rijnmond zaten we in een oud pand en verkeerde ik in een ruimte met mensen waar ik bang voor was -ik noem geen namen-. Bij de Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur was het goed toeven in het gebouw van de Unie, alhoewel het er vaak of te koud of te warm was -iets met airco. Bij de Hogeschool Rotterdam zat ik in een lelijke echt kantoorkantoorruimte met zes mensen terwijl het ontworpen was op maximaal vier (wel prachtig uitzicht op de stad). En nu zit ik in iets wat we gekscherend het directiekantoor noemen, maar meer weg heeft van een berghok. En toch… toch ben ik hier gelukkig.  Soms zit ik buiten of in de grote ruimte, maar het kantoortje -wat een beetje donker is en mij uitzicht biedt op de rivier- voelt als een plek waar ik me kan afzonderen van de voortdurende reuring. Waar nieuwe plannen kunnen ontstaan. Zoals bijvoorbeeld een nieuwe tweejarenaanvraag met als werktitel Vanaf Hier…