Hoe ervaren we het landschap wanneer we het tempo van de economische tijd achter ons laten en ons gaan aanpassen aan het ritme van eb en vloed? Wat zien, voelen, proeven en ervaren we in harmonie met de planten en organismen in het mariene ecosysteem? De Onkruidenier bepleit een perspectiefverschuiving naar een situatie waarin de mens degene is die zich aanpast.

De afgelopen weken heeft de Onkruidenier nieuwe perspectieven en trainingstechnieken onderzocht voor een zoutminnende mens op het Brienenoordeiland. Vanuit kaarten leerden ze dat het Brienenoordeiland het overgangsgebied is tussen zout water uit de Noordzee en zoet water van het binnenland dat in verbinding staat met de Lek en de Hollandse IJssel. Zout zeewater en zoet rivierwater komen hier samen. Als testgebied installeerden ze zich op het ‘eiland’ naast de Brienenoordbrug en waden ze in hun waadpak totdat het water te hoog kwam. In dit door de mens gemaakte gebied, een overzichtelijke plek en vrijplaats in de stad, traint de Onkruidenier voor een leven met de zee. Tijdens hun onderzoeksperiode hebben ze het eiland zien veranderen, het water zien stijgen en dalen met de getijden en kwamen ze vooral ook zichzelf tegen. Hoe aanpasbaar zijn we als mens eigenlijk? Hoe verandert onze eigen ervaring met water wanneer we dit lichamelijk ervaren en in ons waadpak het water letterlijk voelen stijgen en elkaar niet meer kunnen bereiken.

De Onkruidenier raakte gefascineerd door de continue transformatie van het eiland. Het toont en voelt elke keer weer anders. Ze leerden over de groene waas van algen die als een huid plotseling de bodem bedekte. De bodem die van zanderig en stevig later opeens uit een dikke laag zacht en zompige klei bestond en als een spons hun laarzen opzoog. De groene huid van algen op de klei, leerde hen over de verbinding met andere systemen in het landschap zoals de connectie met de rivier en de landbouw waarvandaan veel voedselrijk afvalwater zich verplaatst en een ideale voedingsbodem vormt voor de algen. Daarnaast kwamen ze meermaals witte schuimkoppen tegen. Dit schuim vormt een verzameling van organismen en bacteriën waarmee het nieuwe leven aan land brengt en is zelf weer ontstaan uit algen. Door zelf ervaringen op te doen met eigen ontwikkelde tools en smaken probeert de Onkruidenier deze vloeibare en vluchtige processen te bevatten om onszelf te trainen voor een zilte toekomst. Het ecosysteem van het Brienenoordeiland heeft nieuwe ervaringen toegevoegd voor de zoutminnende mens om het land-water denken steeds meer los te laten.